Mooie momenten in een verzorgingshuis...

Met kleine drakie naar ouwe ome.

Kijk om je heen. Blijf je verwonderen. Zie in het gewone altijd het bijzondere 😀

Oudste nog levende oom, zit al weer tijdje in zg. verzorgingshuis. Ik schreef al eens eerder over hem. Woonde nog lang thuis met m'n tante. Al ruim 60 jaar samen. Maar ging niet meer qua verzorgen. Fysiek niet meer. Mentaal niet meer. Eerst was het een paar dagen. Maar nu dus definitief. Je leest altijd veel over de zorg. Iedereen heeft wel een mening. Maar ineens zo dicht bij iemand zijn die je dierbaar is, is heel erg confronterend.

Maar goed. Het is vrijdag. Opa en omadag. De week vooraf even contact nicht over haar pa. Of het uitkomt en zo. Vast wel leuk om met kleine moppie die kant op te gaan. Voor haar misschien niet zo. Voor hem zeker.

Ik realiseer me dat ik bij elkaar 7 generaties heb gekend. Deze oom is broer van m'n ma. Mijn grootouders heb ik tot ruim m'n dertigste meegemaakt. Mijn overgrootmoeder overleed pas toen ik al 9 was. Best uniek

Rond een uur of half tien zakken we af met die kleine naar Amstelveen. Met haar poppenwagen steelt ze gelijk de show bij alle oudjes. We melden ons bij de verplegeging/verzorging. Ome Jan krijgt nog even zorg. Later hoorden we, dat toen 'bezoek' was aangekondigd, hij flink het tempo opvoerde.

Ondertussen met kleine drakie een rondje lopen. Het doet zichtbaar iets met de bewoners, die her en der aan tafels zitten.

Alle ogen gaan glimmen. Glimlachen verschijnen en er wordt gezwaaid. Kleine nog steeds niet verlegen.

Tegen veel mensen..

'Hallo ik ben Puck, wie ben jij?' en ze krijgt bijna overal reactie.

Dan is oom klaar. Zittend aan een tafel ziet hij ons binnenkomen. Hij reageert enthousiast. Ik had hem al weer tijdje niet persoonlijk gezien. Thuis, nog bij m'n tante was het nog 'thuis'.

Hier oogt hij als een kwetsbare en breekbare oude man. Ik heb hem natuurlijk nog 'goed' gekend. Mijn lievelingsoom. Uitvoerder in de bouw. Vakkundig timmerman. Altijd belangstellend. Beste vriend van m'n pa. Broer van ma. Daarom besta ik.

Hem zo te zien raakt me enorm. Merk dat hem ook iets doet. En mn vrouw ook. Maar kleine moppie maakt ook nu het verschil. Iedereen lacht als ze samen met één van de bewoonsters op de grond gaat zitten en naar de Teletubbies gaat kijken.

We praten wat. Hebben het over vroeger. Over hem. Dat het thuis niet meer ging. Vol lof over m'n tante, zijn vrouw. Dat ze elkaar vreselijk missen. Maar alle begrip voor nu. Maar hij vindt het ook weer niks. Alleen. Niet thuis.

'Ja jongen, oud worden wil iedereen. Maar oud zijn op deze manier is niks. Ik word 87, weet heus wel dat het klaar is, maar dit is klote.'

Ik kijk in twee vochtige fletsblauwe ogen. Blauwe ogen. Opa had ze. Ik heb ze. Nu ook beetje vochtig...

Ik moet even naar het toilet. Als ik terugkom zit er een wildvreemde man op m'n stoel. Keurig gekleed. Aktentas bij zich. Mijn vrouw gebaart.. 'Hoort hier thuis'.

De man begint uit het niets een verhaal. Dat ie alles op moet schrijven. Omdat ie alles vergeet. Pakt een bloknote. 'Hier,kijk' tegen mn oom, 'nummer van tante Toos. Heb ik wel.' Er volgt een opsomming van alles wie en wat ie vergeet. Oom beaamt dat hij dat ook soms heeft. Maar trekt gekke gezichten naar ons.

Zo van..'wat moet ik met die kerel'...

Een verpleegster vraagt of ze hem weg moet halen, maar opeens vertrekt hij zelf.

Wij gaan ook weer. Kleine moppie moet ook slapen. Na een afscheid staan alle gezichten toch weer op vrolijk.

In de auto antwoordt die kleine dat ze het niet zo leuk vond. Maar de Teletubbies wel.

's Avonds

Kleine mop zit achter in m'n auto. Wegens logistiek probleempje met de auto van zoonlief breng ik haar thuis. Leg haar in bed enzo.

Uit het niets begint ze een gesprek.

'Was best leuk bij ome Jan' zegt ze.
'Oja schat'
'Ja hoor'
'Dus je wil wel vaker '
'Ja hoor'

Toch beleeft zo'n meisje dat toch weer bijzonder. Ons gesprek gaat verder. Hoewel ik instructies mee heb gehad onstaat er een 'onderonsje'...😀.

'Jij kan opa wel helpen zo hè. Jij weet waar alles ligt toch ?'
'Ja hoor.'

Bij haar in de straat begint het...

'Ik moet gelijk de stoep op opa'

Ik weet dat ze hier zeer conqequent op gewezen wordt. Dat zit er dus goed in.

Ze sleurt me mee naar de voordeur.
Eenmaal binnen wil ze nog even tv kijken. Geed idee hoe die werkt dus we komen een Teletubbie op mn telefoon overeen. We spreken af 1 filmpje. Ik weet dat er nog wel eens discussie is over meer, maar ze houdt zich braaf aan de afspraak.

Dan komt de kat binnen. Begint gelijk om eten te vragen. Instructie via app.

Maar moppie helpt. Ik wordt gewezen op de kast waar het kattenvoer staat. Zij komt met het voerbakje aan. Hoe gaaf is dit. Gecoachd worden door mn kleindochter. 'Gaan we pyama aantrekken?'

Ze krabbelte voor me uit de trap op. Ik krijg pyamaatje aangereikt. Wordt gewezen op de plek waar de nachtluiers leggen.

Eenmaal klaar moeten de tandjes gepoetst. Weer naar beneden. Ook nu wijst ze weer de weg. Eenmaal retour boven slaapzakje aan, speen erin, nog even voorlezen, knuffel, slaappopje mee.

'Moet de deur dicht of open ?'
'Bijna dicht opa.'
'Doeg lieverd, slaap lekker.'

Ze is al haast vertrokken.

Ik ga naar beneden, wachten op de 'aflossing'.

'Kijk om je heen. Blijf je verwonderen. Zie in het gewone altijd het bijzondere 😀'

I'm a lucky man...😍

X

Generale voor de Dam tot Damloop

Hallo daar. Vanmorgen weer een Zaans rondje gelopen. Had vooraf geen plan. Werd een route van ruim 13 km. Ik dacht na afloop, best leuk stukkie. Ik schrijf het op. Is wel even verhaaltje geworden en je beslist natuurlijk zelf of je (verder) wil lezen. Voor de liefhebbers.... ik plak de route eronder. Hij gaat nl langs Zaanland.

Rondje door de Zaanstreek, ga je mee?

Vanuit ons huis hoef ik alleen maar een parkeerterreintje over te steken en ik ben al in het Jagersveld. Ik wil even een laatste vlak rondje doen door de Zaanstreek. Ook even vast wat Dam tot Damsfeer opsnuiven.

Best wel wat meters gemaakt in Madeira en Algarve, maar ja, of en toe ook een hapje en drankje natuurlijk.😀.

Ik begin mijn loop op het slingergrindpad richting de A7. Hierin gelijk wat steile bruggetjes die de lopers van Zaanland ook wel kennen. Eenmaal in het echte Jagersveld langs de kleine windmolen het bitumen pad richting sportvelden van o.a. RCZ en Hercules.

Er is een bootcampgroep aan de gang. Toch ook wel weer eens leuk misschien.

Linksaf het Kuilpad op richting Kogerveld. In de huizenrijen van de Zwanebloemkade passeer ik het huis van een bevriend stel van onze zoon en schoondochter. We zwaaien naar elkaar.

Met het water van de Gouw aan mijn linkerhand, waarin inmiddels de eerste zonnestralen goed zichtbaar zijn loop ik onder het spoor van de zogenaamde Hoornse lijn door richting ziekenhuis. Op dat moment passeert gillend een trein. Vroeger met de oude treinen altijd de uitdaging en hoop (vreemde woordspeling) dat niemand de wc doorspoelde.

Ik nader het viaduct van de A8, hoor de sirene van een voorrangsvoertuig. Tegenwoordig alles tweetonig. Europees besluit zo is me ooit uitgelegd. Ik vond het verschil met 3 tonige ambulance wel prettig vroeger. Kon je als hulpverlener een slachtoffer toch beetje mee geruststellen. Het is nu ook wel herkenbaar maar minder makkelijk. Maar ik dwaal af.

Het viaduct zelf is soort een vrijplaats voor graffitischilders. Je moet er van houden, maar ze kunnen wel schilderen die gasten. Bij de ingang een mooie paint van Bob Marley. Tenminste, daar lijkt ie op. Een visser staat onder het viaduct. We groeten elkaar. Er komen meerdere lopers me tegemoet. Ook al ken ik ze niet. Er is een knik. Een handgebaar. Een soort 'wij' gevoel. Motorrijders herkennen dat vast wel.

Op het fietspad fietst een loopster van Zaanland me tegemoet. We hebben oogcontact, glimlachende groet. 'Ik ga straks ook nog even' zegt ze. De Damloop leeft.

Eenmaal ter hoogte van het ziekenhuis zie ik dat het oude nu volledig gesloopt is. Je hebt nu mooie doorkijk naar het nieuwe en daar komt ook een mooi fietspad. Er is op de sloopplek een soort vijvertje ontstaan waar vogels dankbaar gebruik van maken. De natuur vindt altijd zijn weg.

Ik loop door richting Veldpark waar de 'bouw' van het VIP dorp aardig zichtbaar is. Voor de niet Zaandammers, hier staan tijdens de Damloop de businesstenten van alle bedrijventeams.

Ik besluit een rondje 'pannekoek' door het Veldpark te maken. Een groot precies rond stuk grasveld, precies 400 meter. We hebben het een keer nagemeten. Het dorp vordert gestaag.

Ook hier een groepje bootcampers. Nou ja, binnenkort toch maar eens over brainstormen. Ik heb niet voor niks ooit die bijscholingen gehad.

Ik vervolg m'n weg door het Veldpark langs de nieuwe speelheuvel en verlaat het park bij dojo Hikari.

Hier liggen ook heel wat zweetdruppels op de tatami, vooral uit m'n karatejaren, ook al weer dik 25 jaar terug, maar er zitten ook in m'n looptrainingen nog steeds wel wat invloeden.

Ik besluit tussen de 'kleurenflats' door even bij de opbouw van de start van de nightrun te kijken maar nog geen activiteit hier.

Via het viaduct over de Gouw, waar vroeger via het gigantische logistieke proces dat de Damloop ook is, de kledingteruggave plaatsvond. Wordt wel eens vergeten dat heel veel vrijwilligers dit mogelijk maken

Met aan m'n linkerhand de brandweerkazerne loop ik richting de rotonde van het Mennistenerf. Als we hier langskomen hebben we het altijd een beetje lacherig over 'ons voorland'. Hopelijk nooit nodig.

Ik moet natuurlijk even een stukje over 'het parcours' en duik de Peperstraat in.
Overal gele borden van de organisatie van de Dam tot Dam. Je voelt gewoon dat ie eraan komt

Sla linksaf de Klauwershoek langs de Kapiteinshut en de Oude Herberg, om via Irodion ( komen we ook wel eens 😉) rechtsaf de brug riching Dam te nemen. Er komt me weer een Zaanlandloper tegemoet. Kom even niet op z'n naam. Hij is één van het groepje brandweerlieden die bij ons loopt, zijn dochter loopt ook bij ons.

In de Zaan ligt een mooie viermaster. Effe fotootje natuurlijk. Via het Damplein, de 'echte' parcoursrichting de Westzijde op.

Was ooit een van de eerste Zaanse straten die ik als jonge Amsterdammer leerde kennen. Natuurlijk door o.a. Wastora. Wisten jullie trouwens dat de één van eerste 'blote' Nederlandse films 'Turks fruit' een paar shots 'Wastora' zaten ? Daar woonde de moeder van Olga (karakter Monique vd Ven) onder andere, gespeeld door Tonny Huurdeman. Was in 1973. Weet dat nog zo goed omdat mij de toegang werd geweigerd. Tja dat waren nog eens tijden. Je moest 14 zijn en ik was 13. Strenge suppoost vroeg door en ik was (ja echt ) heel verlegen. Kwam mooi de City niet in. Maar ik dwaal weer af.

Door over de Westzijde, langs het monumentje van Jan Bonekamp en Hanny Schaft. Mooie jonge mensen die de hoogste prijs betaalden voor hun verzetswerk in de Tweede Wereldoorlog.

Ik ga verder langs kapper Zemheri die ongeveer eens per 6 weken in 10 minuten mijn weelderige haardos weet om te toveren tot weer een snelle coupe.

Bij het Papenpad tegenover de sluis over de brug links want ik moet natuurlijk ook even langs de atletiekbaan van Zaanland. De hekken zijn open en speerwerptrainer Rogier is er met een paar van zijn talenten. We doen echt meer dan alleen maar lopen hoor 😀.

Na een groet zie ik dat het start/finishdoek van de Zaankanterloop er nog hangt. Tja dat vraagt om een selfie 😊.

Ik loop om de baan heen om via het nieuwe Dik Trompad op de Provinciale weg uit te komen. Direct naar rechts de Mauvestraat in richting voormalig Sportfondsenbad. Daar links het nieuwe fietspad op.

Ik steek de Vincent van Goghweg over en volg de Jan van Goyenkade om aan het eind de Frans Halstraat in te gaan.

Bij het beeld van 'Het meisje met het glas met insect tegen haar oor' sla ik linksaf de Westzijde weer op.

Langs de Kerk van Nazerener waaruit gezang klinkt ben ik inmiddels in Koog aan de Zaan waar ik bij café de Toog rechtsaf de brug over de Zaan opdraai richting de Paltrokstraat.

Nadat ik linksaf de Cornelis van Uitgeeststraat insla richting Slachthuisbuurt loop ik helemaal rechtdoor, langs het terrein van het oude slachthuis waar tegenwoordig de Lidl vooral goede zaken doet. Om de Lidl heen het fietspad op. Oversteek maken over de Doctor H.G. Scholtenstraat.

Langs garage Hellingman even voorbij de voetbalvelden van o.a. RCZ sla ik rechtsaf het pad naar de Zaanse dierenopvang in.

Realiserend dat daar ooit de Banjerverhalen ooit zo'n beetje begonnen ook gelijk dat Banjer alweer een half jaar al niet meer onder ons is.

Voorbij de Dierenopvang doemt het klapbruggetje van het Kuilpad in beeld. Hierover links en gelijk weer rechts ga ik het Jagersveld weer in.

Over het grindpad loop ik helemaal door om bij het Schildmeer het Jagersveld weer te verlaten. Er staat ruim 13 km op de teller. Ik vind 'm mooi zo en wandel de IJssel af richting thuisbasis.

Best leuk rondje zo !