Kijk om je heen. Blijf je verwonderen. Zie in het gewone altijd het bijzondere 😀
Oudste nog levende oom, zit al weer tijdje in zg. verzorgingshuis. Ik schreef al eens eerder over hem. Woonde nog lang thuis met m'n tante. Al ruim 60 jaar samen. Maar ging niet meer qua verzorgen. Fysiek niet meer. Mentaal niet meer. Eerst was het een paar dagen. Maar nu dus definitief. Je leest altijd veel over de zorg. Iedereen heeft wel een mening. Maar ineens zo dicht bij iemand zijn die je dierbaar is, is heel erg confronterend.
Maar goed. Het is vrijdag. Opa en omadag. De week vooraf even contact nicht over haar pa. Of het uitkomt en zo. Vast wel leuk om met kleine moppie die kant op te gaan. Voor haar misschien niet zo. Voor hem zeker.
Ik realiseer me dat ik bij elkaar 7 generaties heb gekend. Deze oom is broer van m'n ma. Mijn grootouders heb ik tot ruim m'n dertigste meegemaakt. Mijn overgrootmoeder overleed pas toen ik al 9 was. Best uniek
Rond een uur of half tien zakken we af met die kleine naar Amstelveen. Met haar poppenwagen steelt ze gelijk de show bij alle oudjes. We melden ons bij de verplegeging/verzorging. Ome Jan krijgt nog even zorg. Later hoorden we, dat toen 'bezoek' was aangekondigd, hij flink het tempo opvoerde.
Ondertussen met kleine drakie een rondje lopen. Het doet zichtbaar iets met de bewoners, die her en der aan tafels zitten.
Alle ogen gaan glimmen. Glimlachen verschijnen en er wordt gezwaaid. Kleine nog steeds niet verlegen.
Tegen veel mensen..
'Hallo ik ben Puck, wie ben jij?' en ze krijgt bijna overal reactie.
Dan is oom klaar. Zittend aan een tafel ziet hij ons binnenkomen. Hij reageert enthousiast. Ik had hem al weer tijdje niet persoonlijk gezien. Thuis, nog bij m'n tante was het nog 'thuis'.
Hier oogt hij als een kwetsbare en breekbare oude man. Ik heb hem natuurlijk nog 'goed' gekend. Mijn lievelingsoom. Uitvoerder in de bouw. Vakkundig timmerman. Altijd belangstellend. Beste vriend van m'n pa. Broer van ma. Daarom besta ik.
Hem zo te zien raakt me enorm. Merk dat hem ook iets doet. En mn vrouw ook. Maar kleine moppie maakt ook nu het verschil. Iedereen lacht als ze samen met één van de bewoonsters op de grond gaat zitten en naar de Teletubbies gaat kijken.
We praten wat. Hebben het over vroeger. Over hem. Dat het thuis niet meer ging. Vol lof over m'n tante, zijn vrouw. Dat ze elkaar vreselijk missen. Maar alle begrip voor nu. Maar hij vindt het ook weer niks. Alleen. Niet thuis.
'Ja jongen, oud worden wil iedereen. Maar oud zijn op deze manier is niks. Ik word 87, weet heus wel dat het klaar is, maar dit is klote.'
Ik kijk in twee vochtige fletsblauwe ogen. Blauwe ogen. Opa had ze. Ik heb ze. Nu ook beetje vochtig...
Ik moet even naar het toilet. Als ik terugkom zit er een wildvreemde man op m'n stoel. Keurig gekleed. Aktentas bij zich. Mijn vrouw gebaart.. 'Hoort hier thuis'.
De man begint uit het niets een verhaal. Dat ie alles op moet schrijven. Omdat ie alles vergeet. Pakt een bloknote. 'Hier,kijk' tegen mn oom, 'nummer van tante Toos. Heb ik wel.' Er volgt een opsomming van alles wie en wat ie vergeet. Oom beaamt dat hij dat ook soms heeft. Maar trekt gekke gezichten naar ons.
Zo van..'wat moet ik met die kerel'...
Een verpleegster vraagt of ze hem weg moet halen, maar opeens vertrekt hij zelf.
Wij gaan ook weer. Kleine moppie moet ook slapen. Na een afscheid staan alle gezichten toch weer op vrolijk.
In de auto antwoordt die kleine dat ze het niet zo leuk vond. Maar de Teletubbies wel.
's Avonds
Kleine mop zit achter in m'n auto. Wegens logistiek probleempje met de auto van zoonlief breng ik haar thuis. Leg haar in bed enzo.
Uit het niets begint ze een gesprek.
'Was best leuk bij ome Jan' zegt ze.
'Oja schat'
'Ja hoor'
'Dus je wil wel vaker '
'Ja hoor'
Toch beleeft zo'n meisje dat toch weer bijzonder. Ons gesprek gaat verder. Hoewel ik instructies mee heb gehad onstaat er een 'onderonsje'...😀.
'Jij kan opa wel helpen zo hè. Jij weet waar alles ligt toch ?'
'Ja hoor.'
Bij haar in de straat begint het...
'Ik moet gelijk de stoep op opa'
Ik weet dat ze hier zeer conqequent op gewezen wordt. Dat zit er dus goed in.
Ze sleurt me mee naar de voordeur.
Eenmaal binnen wil ze nog even tv kijken. Geed idee hoe die werkt dus we komen een Teletubbie op mn telefoon overeen. We spreken af 1 filmpje. Ik weet dat er nog wel eens discussie is over meer, maar ze houdt zich braaf aan de afspraak.
Dan komt de kat binnen. Begint gelijk om eten te vragen. Instructie via app.
Maar moppie helpt. Ik wordt gewezen op de kast waar het kattenvoer staat. Zij komt met het voerbakje aan. Hoe gaaf is dit. Gecoachd worden door mn kleindochter. 'Gaan we pyama aantrekken?'
Ze krabbelte voor me uit de trap op. Ik krijg pyamaatje aangereikt. Wordt gewezen op de plek waar de nachtluiers leggen.
Eenmaal klaar moeten de tandjes gepoetst. Weer naar beneden. Ook nu wijst ze weer de weg. Eenmaal retour boven slaapzakje aan, speen erin, nog even voorlezen, knuffel, slaappopje mee.
'Moet de deur dicht of open ?'
'Bijna dicht opa.'
'Doeg lieverd, slaap lekker.'
Ze is al haast vertrokken.
Ik ga naar beneden, wachten op de 'aflossing'.
'Kijk om je heen. Blijf je verwonderen. Zie in het gewone altijd het bijzondere 😀'
I'm a lucky man...😍
X
Geen opmerkingen:
Een reactie posten