Kleine meisjes en koffertjes...

Kleine meisjes en koffertjes...

Nu een week of drie op de basisschool en we zien je sprongen maken. In je manier van praten de woorden die je kent en soms kiest.

Hele dag 'leren' werpt al snel z'n vruchten af al zijn de maanden november en straks december best pittig voor je.

Begin november je verjaardag, snel st. maarten er achteraan. Tussendoor nog even je debuut op de basisschool. Dan de goedheiligman. Gelukkig krijg je weinig mee van alle poespas van sommige 'grote mensen' daaromheen in deze tijd.

Je mag gelukkig ook nog wel even een tijdje kind zijn toch....

Zo af en toe spreek je iets net even verkeerd uit en dat laten we lekker nog een tijdje zo.

Al met al veel nieuwe indrukken en vandaag is de opa/omamiddag bij jou thuis. Ivm logistieke zaken zal oma hier koken.

We worden inmiddels herkend op het schoolplein. Nadat jouw juf met een high five afscheid van je neemt ren je op ons af een hoop knutselwerk in je hand. Er wordt wat afgeknipt en geplakt in groep één in deze tijd.

Jullie hebben pepernoten gebakken en natuurlijk moeten we proeven. Je wangen zijn een beetje bruin. 'Ik had chocaladepasta op m'n broodje'...

Tja dat is te zien...😊

Eenmaal thuis wat pepernoten etc.

Dan al snel...

'Oma, mag ik wat vragen?'
Ja hoor.'
'Wij hebben nog snoep van 11 november.'
'Mag ik daar wat van?'
'Maar je hebt toch al pepernoten enzo op'
'Jawel, maar ik heb nog heel erg hommer..'

De 'ng' zoals in honger en zo is soms nog even moeilijk. Dat blijkt ook als je vertelt over een klasgenootje die jarig was. Yassin zo spreek jij uit. Ik vraag meisje of jongen?

'Yassin is een jommetje opa'

Nadat je even gekleurd hebt wil je verstoppertje spelen. Ook zo leuk nog...

'Willen lullie meedoen ? Ik ga tellen'

Tuurlijk doen we mee. Terwijl jij nog makkelijk wegkruipt in een hoekje moeten wij ons lijf letterlijk in bochten wringen om een geloofwaardig verstopper te zijn.

Jij mocht kiezen wat je ging eten, verleden week al. Eén van je favorieten zijn poffertjes. Maar ook die spreek je nog even verkeerd uit.

Koffers of koffertjes noem je ze al heel lang.

Het gaat al hard genoeg. Je leert snel, dus het ABN want dat moet hier, zul je vlot genoeg beheersen. Dus die net even verkeerd uitgesproken woordjes laten we nog even zo.

In de loop van de middag blijken de afgelopen weken toch even te pittig. Je wordt hangerig en zegt zelfs moe te zijn, iets wat we je zelden horen toegeven.

Je hebt 't koud zeg je en komt rillerig bij mij op schoot. Tegen het avondeten is van de trek in koffers weinig over. Een stuk of drie, verder kom je niet. Inmiddels zijn je pappa en mamma thuis en wordt het voor jou vroeg slapen.

Ik mag je voorlezen, nadat je samen met mamma nog wel even je schoen zet, een appel voor Ozosnel pakt en een paar mooie sinterklaasliedjes zingt.

Eenmaal boven lees ik een boekje van Peppa Big voor. Met rooie wangen vraag je of ik de deur zachtjes dicht wil doen.

Na een welterustenkus en een 'doeg lieverd beste met je' en een 'doeg opa' nemen we afscheid.

Dat kleine meisjes nog maar heel lang kind mogen blijven.

❤