Jeetje Sven. Daar stond je op die 7e februari. Derde plaats in Inzell op de 5 km. Jouw afstand nog wel. En dat deed pijn. Voor jou het ergst natuurlijk. Maar ook voor die vele duizenden fans die je hebt.
Ik ben daar zeker één van. Van de schaatssport sowieso trouwens. Ik ben nog uit de tijd van Ard en Keessie. Van de zwartwit tv, de krant op schoot, om de tijden bij te houden.
Was eigenlijk altijd gevecht tegen de Noren. Hoe mooi was dat !!
Was in het Ard en Keessie tijdperk Magne Thomassen die ons wel eens de das omdeed. In de tijd van Leo Visser en Gerard Kemkers was Johan Olav Koss vaak net even te sterk.
Maar vaak was het een hoofdzakelijk Noors-Nederlands feestje dat schaatsen.
Maar toen kwam jij. Zoon van Yep, die jij al snel ver overklaste. En man, man, man wat heb jij ons een mooie momenten bezorgd.
Heel veel winst en medailles. Genieten was het gewoon. De Noorse generatie leek niet meer te bestaan.
Ook veel Olympische plakken. Behalve die ene... Met die foute wissel op de 10.
Iedereen zag het. Iedereen wist het. Zelfs Maxima en Willem. Ik zat met tranen in m'n ogen Sven. Je reedt de sterren van de hemel in die verkeerde baan. Jouw coach, dezelfde Kemkers, zagen we elke ronde een stukje meer doodgaan.
Kemkers, zelf ook een topper in zijn tijd, beleefde de zwaarste 10 km uit zijn loopbaan en dat zonder te schaatsen.
Als er ooit een voorbeeld van nonverbale expressie heeft bestaan is het die van Kemkers tijdens die rit wel.
Maar Sven je kwam terug. Reed er daarna weer vele naar huis. Net als Ireen trouwens.
Dit seizoen ging niet lekker voor jullie. Begon bij jou vorig jaar met die rug. Ireen verloor Paulien aan die vreselijke ziekte. Moet daar emotioneel nog mee dealen. Is ook haar aan te zien.
Gisteren dus jouw race op de 5 km in Inzell op die WK afstanden. Je houding was niet des Svens. Zeker niet diep genoeg en soms haast rechtop. Was gewoon te zien dat je het zwaar had.
Mooi moment om jouw Naomi met jullie dochter bovenaan de tribune te zien. 'Hup pappa' leek Naomi te roepen. Kreeg deze opa effe natte oogies van.
Maar je zette ondanks de pijn nog een behoorlijke tijd neer. Je gezicht sprak echter toen al boekdelen. Even een seconde langs Jac Orie leek duidelijk. Dit was niet genoeg.
Toen kwam die Noor. Sverre Lunde Pedersen. Jonge gast met veel talent. Lang bleef je hem voor. Is met die nieuwe tijdwaarneming snel te zien. Best jammer. Zie het persoonlijk het liefst bij doorkomst. Voor de kijker spannender. Maar goed. Sverre had een betere eindspurt en dook onder jouw overigens best knappe tijd.
Nog even leek Patrick Roest daarna de Nederlandse eer te redden, maar helaas.
En daar stond je dan Sven. Je stond er letterlijk verslagen bij. Zo kennen we je zeker niet. En die derde plek hadden we ook nog niet vaak gezien.
Maar Sven, weet dat jij de harten van veel schaatsliefhebbers nog steeds sneller doet slaan. Gisteren was niets om je voor te schamen. Met opgeheven hoofd kon jij de baan verlaten. Die Noors Nederlandse strijd is weer helemaal terug!!
Want beste Sven. Er zijn maar een paar woorden die bij jou passen.
CHAPEAUX. DIEPE BUIGING. IK NEEM M'N HOED AF. U HOORT BIJ DE HELE GROTE MIJNHEREN!!!
Mag ik dat zeggen ? Ja, dat mag ik zeggen...
Mocht je Ireen nog zien, doe haar een dikke knuffel. Die heeft ze nu harder nodig dan ooit !!
Sven, tot nu toe bedankt !!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten