Zo'n verhaaltje over het leven...
Een paar weken terug mocht ik de 63 aantikken. En hoewel cliché, je bent zo oud als je je voelt een feit is, staat het er toch...
Ik voel me over het algemeen, fysiek en mentaal, nog lang niet zo. En ook een feit, kreeg ik op een recente bijscholing bij de Atletiekunie mee, als je je echt oud gaat voelen, ga je je daar ook naar gedragen.
Ik las afgelopen week een column over dit onderwerp. Weet niet meer waar precies en door wie, maar het kwam neer op het volgende.
Als je als kind een doos chocola kreeg, had je de neiging om voor veel en snel te gaan, want zoooooo lekker!!!
Maar als er dan nog een paar over zijn, wil je daar toch ook lang van genieten.
Deze metafoor gebruikte de columnist voor het leven.
Je pakt in je jonge jaren, als tijd geen rol speelt, de meeste chocolaatjes.
Tot het besef komt... Die voorraad is eindig...
En dan komt het moment, dat je bewuster wilt genieten.
Nou deden wij dat toch altijd wel, zeker de laatste jaren. Er kwam wat fysieke shit op ons pad, werd soort van gerepareerd, maar zet je wel even heel stevig met beide beentjes op de grond.
Dus bewust die mooie momentjes creëren werd een soort van way of life.
En ja, we lijken van vakantie naar vakantie te leven. En die terrasmomentjes zijn er genoeg.
Maar het gaat vooral om er even bij stil te staan. Een soort 'count your blessings' momentje.
Vandaag bijvoorbeeld...
In de planning stond een duurloop met mijn loopgroep door de duinen bij Bakkum op het schema.
In mijn huidige loopgroep momenteel alleen maar dames. 🙈 Nee ik klaag zeker niet!!
Wij zagen elkaar, althans de meesten van ons, voor het eerst terug na een paar weken vakantie. Na de nodige 'welkom terug en goed je weer te zien' hugs, zetten we ons in de looppas voor ruim 11 km totaal.
Onderwijl mooie gesprekken over vakanties en van alles en nog wat, een fijne sociale bijkomstigheid naast het sportieve van het hardlopen.
Wat dat laatste betreft...
De Dam tot Damloop is al over drie weken!!!🙈
We waren nog geen kilometer op pad of de hemel brak los met een gigantische wolkbreuk.
In no time had niemand nog een droge draad aan zijn of haar lijf. En omdat veel groepen van AVZaanland daar liepen was het vooral veel gedeelte smart.
Onderweg een paar van mijn graag uitgesproken motto's...
'De meeste regen valt er naast'
'Natter dan nat kun je nooit worden'
En
'Het is vooral een beleving'
werden de vele kilometers duinpad weggetikt.
Na afloop het moe maar voldaan gevoel dat overheerst.
Na een lekkere douche thuis een uurtje of wat twijfel, toch maar even op pad naar de lokale braderie op Oud Zaandijk.
Tussen de buitjes door spraken we mooie mensen.
Eén van de loopsters uit onze groep stond met een kraam met stoffen en vertelde goede zaken te doen.
Ik sprak één van mijn oudste studenten die puur toevallig sinds kort getrouwd was met iemand die we vanuit een lang verleden kende. De wereld blijf klein.
Met een andere loopster die een tijdje wegens blessureleed moest afhaken had ik een leuk gesprekje over terug in de groep komen.
Els scoorde nog een mooie portomonnee en ik een gave riem.
Zo liep het een tijdje door en toen de zon doorbrak, pakten we dan toch maar even dat verleidelijke terras vanaf waar we veel bekenden zagen voorbij schuiven.
Na een drankje rustig aan naar huis om ons bij de lokale toko gescoorde maaltijd te nuttigen.
Vanaaf een beetje chillen op de bank met een bakkie koffie en later vast een lekker speciaal biertje.
En na wat tv gedoe komt ergens rond tien uur weer 'Denkend aan Holland' met Janny van der Heijden en André van Duin.
Vooral die laatste vinden wij vanuit onze jeugd al leuk.
Lekkere slow tv op het eind van de dag.
Van omroep Max...😜
Want jonger voelen is één, zestig plus is een feit. En dan ga je dit soort programma's waarderen.
Dus nee, je hebt niet alles in de hand, maar dat stukje chocola van vandaag is in ieder geval maximaal genoten!!
💙💙
