Je komt binnen op hele gave rode basketbalschoentjes. Begint beetje te lachen, stampt met je voetjes en roept...
'Kijk opa, doet het niet'...
Nee lieverd, in deze schoenen zitten geen lampjes, dat waren de vorige.
Bijna 2 ben je al weer en kletst honderduit, al verstaan we lang niet alles.
Maar eenmaal binnen zijn we weer helemaal in jouw wereld. Terwijl je mamma nog even een kop koffie meedrinkt ben je al druk met van alles in de weer.
We hadden gisteren een poppenbedje gekocht. Uiteraard heb ik dat met liefde in elkaar gezet en je oma heeft het keurig opgemaakt. Om het toch een verrassing te laten lijken even iets eroverheen gelegd.
Weinig kans die verrassing. Je ziet het gelijk...
'Ooooohhh poppenbed, met handje voor je mond. Oprechte blijheid in je mooie bruine ogen. Ogen, net als je pappa en oma. Maar je lijkt uiterlijk ook steeds meer op je mamma.
Altijd druk met voor ons te zorgen en net als wij allemaal gek op 'samen' zijn.
En.... maar dat is niet zo vreemd met en pappa en mamma en twee oma's en opa's...die allemaal graag aan tafel gaan...gek op lekker eten en drinken.
Je kan het zo gek niet bedenken of je lust het.
Natuurlijk ben ik bevoorrecht sowieso dat ik de status van opa heb. Maar elke week je kleinkind meemaken is ook niet voor alle opa's een vaststaand gegeven.
Terwijl we mamma uitzwaaien heb je je poppen al in bed gelegd en maak je thee voor ons in je speelgoedserviesje.
'Opa koppie thee ?' vraag je... Natuurlijk moet ik dat bij jou komen opdrinken. De onderste tree van de trap in de hal is jouw bankstel.
'Opa, kom .... zitten'...
met een gebaar van je kleine handjes wijs je mijn zitplaats aan.
Terwijl we samen thee drinken op de trap, leg je je kleine handje op mijn knie en nemen we zoals gebruikelijk alle jassen door die aan de kapstok hangen.
Onze namen lukken jou ook steeds beter. Oma Ews is al bijna goed en naar opa Kis luister ik ook al steeds beter.
En jezelf noem je regelmatig kindje Pick... Bijna goed Puck..😍.
Alle kinderliedjes passeren de revue en je kent weer meer woordjes, wat gaat dat toch snel.
De volgende fase...
'Opa pannenkoeken? En in je minipannetjes begin je te bakken. Ik kan uren naar je kijken zo. Wat een heerlijk bezig klein mensje ben je toch.
Na een uurtje gaan we lekker naar buiten. Rondje boodschappen met jouw gave driewieler met duwstang.
Natuurlijk weet je de procdures inmiddels...
Bij de Lidl staat een kistje met appels voor kids. Dat is jouw eerste stop. Die appel is nog maar half op als we bij de viskraam aankomen. Je hebt de vrouw van de viskraam inmiddels ook al ingepakt met je lieve lach en knipoogjes.
En ja hoor... 'Opa vissie'... de verkoopster noemt jou prinses en je krijgt een van haar fishfinger.
Ik mag de rest van de appel...
Zingend lopen/fietsen we terug. Onder viaducten bleren we om het hardst...
'Oewieeeeehhh... 'dat klinkt met jouw felle stem steeds leuker.
Het is bijna middag. Je oma heeft poffertjes gebakken en even ben je ontroostbaar als je per ongeluk je bord op de grond laat vallen....
Tja... je wil alles 'zewf doen'... maar dat lukt natuurlijk niet altijd.
Met een 'Opa kus' ga je voor je middagslapie. 'Effe slapie doen met chone luier' zoals je dat zo heerlijk zegt...
Denk dat ik ook effe uurtje de bank pak...
X
Geen opmerkingen:
Een reactie posten