Doorslapen...

Gebroken nachten hebben ook hun charmes... Niet gelijk wegzappen het wordt heel braaf....

Nachtje kleindochter te logeren is natuurlijk sowieso feest en in de baby periode hou je natuurlijk een beetje rekening met het feit dat doorslapen geen vanzelfsprekenheid is.

Eerst om een uur of drie. Kleine kreetjes. Maar voor het als echt huilen gekwalificeerd kan worden is het al weer stil.

Half vijf...

Kreetjes worden huilgeluidjes. Duurt iets te lang. Oma gaat op onderzoek uit. Na wat lieve woordjes ergens op de achtergrond hoor ik het muziekgeluidje van de mobile met slaapmelodie voor babies.

Even lijkt het stil te worden.... even dan...

Huiltje zwelt weer aan. Zijn we dus niet gewend. Overleg om kwart voor vijf...

'Wat doen we ? Gaat ze tussen ons in?'.... Gezien de precedentwerking voor later maar even geen goed idee.

We besluiten.... Oma gaat weer plat en ik neem even de honneurs waar. Lieve zachte woordjes fluisteren. Ze is onrustig.

Beentjes en armpjes zijn volop in bedrijf. Lijkt wel of ze krampjes heeft. Zachtjes over haar buikje wrijven. Ze pakt mijn hand met haar kleine knuistjes.

Ik heb echt geen grote handen maar voor haar zijn het toch kolenschoppen.

Ze lijkt rustiger te worden. Het wordt stil. Ik zit in het donker naast haar ledikantje.

Het is inmiddels vijf uur...

Haar adem wordt rustiger en ze is stil. Lijkt nu te slapen. Heeft nog steeds mijn hand vast. Ik wil ook nog wel even slapen. Voorzichtig wurm ik mijn hand los.

Fout !!!

Ze heeft het door... Begint weer aan nieuw scenario.

Oké... ik blijf nog even. Weer hand in hand. Hoewel ik best moe ben heeft het natuurlijk ook wel wat. Opa en kleindochter. Mijn grootste vriendinnetje. Hand in hand om vijf uur 's ochtends...

Mooier wordt het niet hè...

Maar ik was moe. Looptraining in de ochend. Flink wat meters gemaakt achter de kinderwagen. Bijna 10 kilometer.

Dus hand in hand met kleine moppie...zij in haar ledikantje en ik op de grond. Toch maar even blijven leggen dan...en ja hoor... een half uur later wordt ik wakker.

Pijn in mijn sodemieter en volgens mij staat het tapijt afgedrukt in mijn voorhoofd... Maar zij slaapt 😉.

Op handen en voeten kruip ik de kamer uit. Het blijft stil en ik kruip nog even in mijn eigen bed. Tot half zes.

Weer een huiltje.... Dan toch maar tussen ons in. Niet echt consequent. Wel heerlijk rustig. Tot half 7...

Komende week maar beetje bijslapen dan...😊

NB.... de tapijtafdruk is weggetrokken ☺