Ergens eind jaren 70 verliet ik het ouderlijk nest om op eigen benen te gaan staan. Het was nog ruim voor het smarttv en internet tijdperk maar er waren wel al videorecorders.
Ook mijn ouders hadden een mooie Betamax. Konden daar weliswaar niet zo goed mee overweg. Ik had destijds alles voor ze geinstalleerd en mijn broer die een paar jaar jonger is en dus nog een tijdje thuisbleef wonen, hielp altijd wel effies als iets moest worden opgenomen.
Ondanks het fenomeen leesbril werd de Betamax nou niet bepaald mijn vaders ding. Mijn moeder had al helemaal niets met electronica. Dus broer regelde het instellen, programmeren etc.
Maar toen ook hij het nest verliet, werd er eigenlijk niet veel meer opgenomen of geprogrammeerd. Ja, als ze thuis waren keken ze de ene zender en namen de andere op. Het lukte gewoon niet meer. Best aandoenlijk eigenlijk. Vooral omdat mijn pa er soms over opschepte dat hij mijn opa en oma altijd moest helpen bij het gebruik van de cassetterecorder.
Wat hebben we ze daarmee geplaagd die oudjes. Konden we vooral pa lekker op de kast jagen met flauwe grappen over ouder worden.
Zelfs nu nog zijn verhalen daarover op menige verjaardag redenen om het weer eens met een big smile over 'toen' te hebben.
Tja, je kon toen merken dat ze echt oud begonnen te worden, die oudjes.
Nu zijn wij zelf op een leeftijd dat we 'uit de kleine kinderen' zijn. Er is inmiddels voor mooie opvolging gezorgd, daar schrijf ik hier regelmatig over.
Nu waren wij ook toe aan wat nieuwe electronica. Videorecorders staan inmiddels in het museum vlak bij de platenspelers en radiomeubels.
Nee dit is de tijd van internet, appen, facebooken en twitteren. Ik doe daar overigens dapper aan mee.
Wij hebben (nog) niet zoveel met Spotify etc maar een eenvoudig te installeren home cinemaset kunnen we nog wel aan.
Dacht ik tenminste.
'Het spul' stond klaar en zoonlief die ons mooie meissie even kwam brengen voor de oma en opadag vanmorgen bood aan om even te helpen met installeren van het spul.
Nou ja, hij installeerde en ik stond erbij en keek ernaar. Eigenlijk was ik hem binnen 5 minuten al 'kwijt'.
Met soms nog een goedbedoelde suggestie van mijn kant, die eigenlijk geen zoden aan de dijk zette verliep alles vrij vlot al had ik bepaalde processen niet helemaal helder. Moest ook voor elk stekkertje mijn leesbril pakken.
Gelukkig ging er ook iets niet goed, dus morgen gaan we verder.
Alles dus maar teruggeduwd in het kastje.
Ik blijf er tot morgen maar af. Alles doet het maar moet nog even afgestemd, denk ik. Er is in ieder geval tv en ik heb drie afstandbedieningen die alledrie 'iets' doen.
De geschiedenis herhaalt zich dus. Zal vast nog wel eens gezegd worden. Ze worden echt oud, die oudjes. Voel nu zo goed wat pa vroeger moet hebben gevoeld, maar ook mijn opa.
Ben die kleine maar even gaan voorlezen voor het slapen gaan. Uit Nijntje, lekker grote letters dus kan zonder leesbril. Ieder zijn kwaliteit zeg maar. Ze slaapt inmiddels als een roosje.
Ben heel benieuwd welke apparatuur zij over 30 jaar gaat inregelen voor haar 'oudjes' 😉
Geen opmerkingen:
Een reactie posten